Ο Ντίνος Παύλου, γιος του Παύλου Κωνσταντίνου και της Παρθενόπης, γεννήθηκε στη Δορά το 1946. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού και στην συνέχεια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού, για να μετεγγραφεί αργότερα, στο Γεωργικό Γυμνάσιο Μόρφου. Στόχος του ήταν να αποκατασταθεί στο χωριό του και να ακολουθήσει το επάγγελμα του αμπελουργού.

Το όνειρό του άρχισε να πραγματοποιείται, μόλις τέλειωσε το Γεωργικό Γυμνάσιο. Στο μεταξύ, νυμφεύτηκε την Ελένη, το γένος Κολώνα, με την οποία απέκτησε τρεις γιους: τον Παύλο (1969), τον Πανίκο (1972) και τον Ανδρέα (1974), ο οποίος μετά τον θάνατό του μετονομάστηκε σε Ντίνο.

Ήταν γνήσιο τέκνο της κυπριακής γης, όπως φανερώνουν η αγάπη και η συνεχής ενασχόλησή του με τη γη. Πίστευε στα ελληνικά και πανανθρώπινα ιδανικά, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας, συμμετείχε στα κοινά και δεν έμενε απαθής μπροστά στις εξελίξεις. Οι παράνομες δραστηριότητες της ΕΟΚΑ Β΄ τον εύρισκαν αντίθετο και, ως λάτρης της Δημοκρατίας και της ευνομίας, κατατάγηκε αμέσως στο Εφεδρικό Σώμα, ως ειδικός αστυνομικός, που είχε ως σκοπό του την προάσπιση της Δημοκρατίας. Ο Ντίνος Παύλου υπηρετούσε στο Αστυνομικό Τμήμα της Μαλλιάς στη Λεμεσό.

Η μέρα του πραξικοπήματος τον βρήκε σε υπηρεσία στον Αστυνομικό Σταθμό της Μαλλιάς, μαζί με το συνεργάτη του Ζαχαρία. Οι οπαδοί της ΕΟΚΑ Β΄ βρίσκονταν έξω από τον Σταθμό οπλισμένοι και τους καλούσαν να παραδοθούν. Ο Ντίνος αρνήθηκε να παραδοθεί και αποφάσισε να προσπαθήσει να διαφύγει.

Στο μεταξύ, έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου Χρυσόστομο, που του έλεγε να παραμείνει στη θέση του, γιατί επρόκειτο να καταφθάσουν ενισχύσεις, οι οποίες όμως ποτέ δεν έφτασαν. Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού τους στον Σταθμό, οι αντιστασιακοί αστυνομικοί απαντούσαν στα πυρά που δέχονταν από τους πραξικοπηματίες. Μετά από πολλή ώρα, αφού διαπίστωσαν ότι δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν με τις υπέρτερες δυνάμεις των πραξικοπηματιών, αποφάσισαν να παραδοθούν. Οι πραξικοπηματίες, αφού κράτησαν τον λοχία Θεοδοτή για ανάκριση, έστειλαν τον Ντίνο και τον Ζαχαρία στο καφενείο του χωριού. Στη συνέχεια ένα όχημα τους μετέφερε πίσω στον Αστυνομικό Σταθμό και την ώρα που κατέβαιναν από το αυτοκίνητο, ένας πραξικοπηματίας κτύπησε τον Ντίνο Παύλου με το όπλο στο κεφάλι και στη συνέχεια τον εκτέλεσε εν ψυχρώ. Ο πατέρας του Ντίνου πήρε το μήνυμα για τον θάνατο του γιου του τηλεφωνικώς, ενώ βρισκόταν στην Δορά. Για τη δολοφονία του Ντίνου δεν έγιναν συλλήψεις και κατ’ επέκτασιν ούτε και ανακρίσεις. Η οικογένειά του δεν είδε ακόμη τον δράστη του στυγερού εγκλήματος να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.